اغلب ما داستان آلفرد نوبل را شنیده ایم. هنگامی که برادر آلفرد از دنیا رفت او روزنامه ای خرید تا آگهی درگذشت برادرش را در روزنامه ببیند ولی متوجه شد که روزنامه نگاران او را با برادرش اشتباه گرفته اند. به همین خاطر او این فرصت را یافت تا آگهی ترحیم خودش را ببیند. در این آگهی او را به عنوان مخترع دینامیت که یک وسیله تخریب و کشتار است معرفی کرده بودند. آلفرد از این موضوع که بعد از مرگش او را با این عنوان بشناسند ناراحت شد و تصمیم گرفت این وضعیت را تغییر دهد. به همین علت دوستان و آشنایان خود را گرد هم آورد و از آنان کمک خواست. آن ها گفتند که آنچه متضاد تخریب و کشتار است صلح و دوستی است. این چنین شد که آلفرد نوبل جایزه صلح نوبل را پایه گذاری کرد.
آیا تاکنون با خود اندیشیده ایم که پس از مرگ مان در مورد ما چه خواهند گفت. آنچه ما دوست داریم در آن زمان بگویند شالوده طراحی چشم انداز زندگی ما است. (منبع متن ستکا http://cetka.ir)