ضریب تاثیر هنوز روش پیش‌فرض برای ارزیابی کیفیت و شهرت یک مجله است. کل استنادهای ارائه شده به مقالات مجله را نمایش می دهد. ضریب تاثیر مهمترین عاملی است که محققان هنگام ارائه مقاله در نظر می گیرند و اغلب به عنوان معیاری برای سنجش موفقیت یک محقق در زمینه خود استفاده می شود. آژانس‌های تأمین مالی، مؤسسات، کارفرمایان و کمیته‌های دانشگاه نیز ضریب تاثیر را بهترین روش برای ارزیابی مقاله می‌دانند. مجلات با ضریب تاثیر بالاتر اغلب نمایه بالاتری دارند و این بدیهی است که دید مقاله شما را افزایش می دهد.

با این وجود، ضریب تاثیر به عنوان معیاری برای کیفیت مجله، به دلیل عوامل زیادی که می‌توانند بر رتبه‌بندی به‌دست‌آمده تأثیر بگذارد، بحث‌برانگیز است. به این دلیل که همه این عوامل به طور مستقیم با کیفیت انتشارات در مجله مرتبط نیستند. اگرچه ارسال مقاله به مجله ای با بالاترین ضریب تاثیر وسوسه انگیز است، اما مهم است که تحقیق خود را به طور عینی ارزیابی کنید و تصمیم بگیرید که آیا واقعاً برای یک مجله با ضریب تاثیر بالا مناسب است یا خیر. در غیر این صورت، با ارسال مکرر مقاله خود به مجلات متعدد، زمان و تلاش ارزشمند خود را هدر خواهید داد.

برای یافتن ضریب تاثیر مجلات به صفحه یابش جی سی آر:ضریب تأثیر مجلات وب آو ساینس و اسکوپوس مراجعه کنید.

حتی تحقیقات قابل توجه ممکن است رد شوند اگر موضوع با محدوده مجله مطابقت نداشته باشد. این اطلاعات معمولاً به راحتی در صفحه اصلی مجله در دسترس است. بررسی کنید که آیا مجله تحقیقاتی مانند شما را منتشر می‌کند. موضوعات، تمرکز و تازگی و تأثیر بالقوه همه عوامل مهمی هستند.

دریابید که کدام نوع مقاله ( به عنوان مثال ، پژوهشی، مروری، مرور سیستماتیک، فراتحلیل، مطالعه موردی، تصاویر، و غیره) را می‌پذیرد. محدودیت در طول مقاله (تعداد کلمات) یا تعداد تصاویر یا مراجع؛ آیا فایل‌های تکمیلی مجاز هستند یا گنجاندن یک پیش‌نویس (پیش‌نویس ارسال‌نشده) در سرور پیش‌چاپ مانند arXiv یا bioRxiv. ارسال به مجله ای که نوع مقاله شما را نمی پذیرد، راهی مطمئن برای تضمین رد فوری آن است. لطفاً راهنمای نویسندگان را به دقت بخوانید و دستورالعمل ها را به دقت دنبال کنید. چکیده و نامه پوششی (cover letter) راه شما برای ارائه خود به سردبیر است؛ برای آنها وقت بگذارید.

شما باید با ویژگی های مجله آشنا باشید. نوع انتشار: فقط چاپ، چاپ به علاوه نسخه آنلاین (PDF)، که ممکن است نسخه طولانی تر باشد، با یا بدون نمایش اولیه («اوایل آنلاین»، «اول آنلاین» یا «پیشاپیش نسخه چاپی») نسخه، یا فقط نسخه آنلاین، که در حال تبدیل شدن به معمول ترین نوع است.

مواد/رسانه‌های تکمیلی و پیوندهای مرتبط: بسیاری از مجلات پیوندهایی به مطالب تکمیلی در یک مخزن آنلاین دارند

دسترسی آزاد به این معنی است که کل محتوای مقاله به صورت رایگان در دسترس همه خوانندگان است، بدون نیاز به اشتراک در یک مجله یا پرداخت هزینه برای دسترسی به مقاله. بسیاری از محققان این مدل انتشار را ترجیح می دهند زیرا می تواند به انتشار تحقیقات آنها به مخاطبان وسیع تری کمک کند. شکی نیست که افزایش دسترسی به مقاله شما تضمین می کند که مخاطبان هدف شما در سراسر جهان به مقاله شما دسترسی خواهند داشت، اما هزینه ها بالاست. سه فرمت وجود دارد:

دسترسی آزاد سبز: به معنای دسترسی رایگان به نسخه پیش‌چاپ یا پذیرفته‌شده (پیش‌نویس نهایی) در یک وب‌سایت شخصی، وب‌سایت سازمانی یا مخزن غیرانتفاعی مانند Pubmed ، با یا بدون تأخیر زمانی قبل از بارگذاری؛ در بیشتر موارد حق چاپ توسط ناشر محفوظ می ماند.

دسترسی آزاد طلایی: دسترسی رایگان به نسخه نهایی منتشر شده (معمولاً در وب سایت ناشر)، و نویسندگان حق چاپ را حفظ می کنند. دسترسی آزاد طلایی به شما مالکیت کارتان را پس از انتشار می‌دهد و تضمین می‌کند که دقیق‌ترین و نهایی‌ترین شکل مقاله در دسترس همه خوانندگان باشد.

دسترسی باز ترکیبی: (بعضی از محتواها دسترسی باز هستند و برخی مبتنی بر اشتراک هستند؛ این می تواند به انتخاب نویسندگان یا خط مشی مجله بستگی داشته باشد که ممکن است شامل «دسترسی باز تاخیری» باشد.

ممکن است متعلق به نویسنده یا ناشر مجله باشد. موضوع مهم دیگر این است که آیا مجوز Creative Commons در دسترس است یا خیر.

هزینه‌های انتشار، هزینه‌هایی هستند که برای انتشار در یک مجله از شما دریافت می‌شود. ضروری است که بخش مربوط به هزینه ها را با دقت بخوانید. اگر بودجه محدودی برای مقاله دارید، ممکن است لازم باشد مجلات دسترسی آزاد یا مجلات با هزینه چاپ بالا را رد کنید. چندین نوع هزینه وجود دارد: هزینه ارسال، هزینه تولید و هزینه برای اشکال رنگی (معمولاً تصاویر سیاه و سفید هزینه ای ندارند). دریابید که آیا دسته‌ای از چاپ‌های مجدد یا نسخه‌های آنلاین رایگان و دسترسی آنلاین رایگان برای نویسندگان به مقالات منتشر شده وجود دارد. برخی از سرمقاله ها از هزینه‌های پردازش مقاله برای نویسندگان کشورهای در حال توسعه برای انتشار دسترسی آزاد چشم پوشی می کنند.

دریابید که آیا خدمات زیر رایگان ارائه می شود یا در هزینه انتشار گنجانده شده است:

خدمات ویرایش/تصویرسازی، سرویس انتشار اخبار؛ بازاریابی؛ تبلیغ رسانه های اجتماعی؛ نظرات پس از انتشار و altmetrics.

فهرست مطالب مجله را برای تعداد مقالات ماهانه/هفتگی، مقالات در هر شماره و شماره در سال، و تعداد دفعات ظاهر شدن مقالات در بخش اول آنلاین مجله بررسی کنید.

چندین زمان انتشار وجود دارد: از ارسال تا تصمیم اول/نهایی، اولین انتشار آنلاین، انتشار نهایی (آنلاین). اگر به انتشار سریع نیاز دارید، باید به طور خاص به دنبال مجلاتی باشید که زمان پاسخ سریع و دوره های کوتاه از پذیرش تا انتشار را ارائه می دهند.

زمان معمولی که برای چاپ یک نسخه خطی خوب در یک مجله معتبر صرف می شود، حدود ۹ ماه تا ۱۲ ماه است. حداکثر زمان برای رد ۴-۶ هفته است. بهترین زمان این است که منتظر نسخه‌های ویژه مجلات معتبر باشید و سپس مقاله مربوطه را ارسال کنید. با توجه به کمتر بودن تعداد مقالات تحقیقاتی ارسال شده در آن زمان، پژوهش شما شانس بیشتری برای انتشار دارد.

دانستن گزینش پذیری (% درصد پذیرش) مجله مهم است . نرخ پذیرش در مجلات ضعیف بیش از ۹۰٪ است. در حالی که مجلات غارتگر تقریباً همه چیز را منتشر می کنند، آنها می توانند دستشان را دراز کنند اما در مجلات خوب، نرخ پذیرش ۱۰%-۲۰% است.

علایق خوانندگان را شناسایی کنید. مطمئن شوید که مخاطب هدفی که می‌خواهید به آن دسترسی پیدا کنید بخشی از خوانندگان مجله است. هدف شما فقط انتشار نیست، بلکه این است که در حوزه کاری خود به طور گسترده خوانده شوید. فهرست‌های «بیشترین بارگیری شده» یا «بیشترین استناد» را از مجلات بالقوه خود مرور کنید. اگر متوجه شدید که دستنوشته شما از نظر وسعت به مقالات این فهرست از یکی از مجلات احتمالی شما شبیه است، این نشان می دهد که اگر در این مجله منتشر کنید، مقاله شما نیز به طور گسترده خوانده می شود.

برای افزایش دید آنلاین مقاله خود، مطمئن شوید که مجله در پایگاه داده‌های آنلاینی که مخاطبان هدف شما برای یافتن مقالات از آنها استفاده می کنند، نمایه شده است. PubMed و Scopus خدمات نمایه سازی اصلی هستند که توسط محققان در علوم زیست پزشکی استفاده می شود.

همچنین شناسایی علایق سردبیر مجله بسیار مفید است. صرفاً به این دلیل که دستنوشته شما ممکن است از نظر دامنه مشابه با مجله باشد، این بدان معنا نیست که ویراستار در حال حاضر به موضوع شما علاقه‌مند است. بررسی کنید که چه زمانی مقالات مشابه در مجله منتشر شده است. اگر مقالات مشابهی در دو یا سه سال گذشته منتشر شده باشد، این نشان می دهد که سردبیر احتمالاً به موضوع شما علاقه‌مند است. به سرمقاله های اخیر منتشر شده، مقالات مروری، و مسائل ویژه نگاه کنید، زیرا این موضوعات معمولاً بر موضوعاتی تمرکز می کنند که سردبیر احساس می کند در حال حاضر برای این حوزه مهم هستند. اگر متوجه شدید که دست‌نوشته‌های شما از نظر دامنه مشابه با نسخه‌های دیگری است که توسط یکی از مجلات بالقوه شما منتشر شده است، این نشان می‌دهد که سردبیر ممکن است موضوع تحقیق شما را مهم بداند.